Over mij
Het gezicht achter Koester
Hoe het begon Hi! Ik ben Threa. Ik heb altijd al een grote passie gehad voor het werken met kinderen. Ik hou van het pure wat kinderen hebben; het enthousiasme, de eerlijkheid maar ook de onbevangenheid. Vanaf mijn tienerjaren draaide ik club, kinderkerk en ging ik als leiding mee op kamp. Na mijn middelbare schooltijd heb ik een tussenjaar genomen om te bedenken wat ik wilde. Voor veel mensen was het zo klaar als een klontje; jij gaat toch zeker wel de PABO doen?! Ik had andere plannen en wilde misschien wel naar de kunstacademie. Na een tussenjaar kwam ik er (gelukkig?) achter dat dit toch niks voor mij was en ben ik -jawel- de PABO gaan doen. En daar heb ik geen moment spijt van gehad. Ik ben in totaal ruim twaalf jaar als leerkracht werkzaam geweest in het basisonderwijs. Ik heb dat altijd met veel liefde, plezier en enthousiasme gedaan. Geregeld liep ik door de gangen en dacht ik: ‘DIT IS GEWOON MIJN BAAN!’. Ik vind werken met kinderen nog steeds het allermooiste wat er bestaat, maar de manier waarop ik dat wilde doen veranderde.
‘I praise You because i am
fearfully and wonderfully made’
Psalm 139 : 14
En toen? En daar was KOESTER! Dat ging natuurlijk niet over één nacht ijs. Tien jaar geleden maakte ik voor het eerst kennis met een andere kijk op de ontwikkeling van een kind. Natuurlijk begrijpen we dat het brein ontzettend belangrijk is in het leerproces, maar dat ook het (bewegende) lijf een belangrijke rol speelt en vooral de manier waarop lijf en brein samenwerken, was voor mij nieuw. Veel kwartjes vielen en nam ik mee in mijn werk voor de klas, maar er zakte toch ook wel weer het één en ander weg. Totdat er mensen om mij heen een opleiding tot psychomotorisch kindercoach gingen doen. Mijn vlammetje werd weer aangewakkerd en ik dacht já, hier wil ik weer mee aan de slag, hier kan ik kinderen écht mee verder helpen. Dit heb ik naast lesgeven ook een tijdje op school mogen doen, maar nu dus als zelfstandige.
Waarom Koester? Ik hou van het werken met kinderen. Ik denk dat dat een gave is die ik van God mocht ontvangen. Zijn hart gaat enorm uit naar kinderen en ik ben dankbaar dat ik een beetje van Zijn grote, oneindige Liefde mag weerspiegelen. Daarom heb ik gekozen voor de naam Koester. Het woord ‘koesteren’ voelt als een warme knuffel, het voelt veilig, een plek waar de liefde rijkelijk stroomt, je mag er zijn zoals je bent want je bent Wonderlijk gemaakt. Ik wil dit aan de kinderen die bij mij komen uitdragen. Een kind is kostbaar en waardevol, het moet gekoesterd worden, wat voor gedrag of uitdagingen het ook laat zien. Dit betekent niet dat je niet aan die uitdagingen kunt werken, ik denk dat het juist goed is dit wel te doen. Vanuit een andere hoek kijken naar wat er onder bepaald gedrag ligt. Ik geef jouw kind weer even een liefdevol zetje in de goede richting. Als je hiernaar op zoek bent, laat het me weten!
